Bloed maan

Gister avond hebben we heerlijk buiten zitten genieten van dit natuurverschijnsel.
Het was een super heldere avond, met gegantisch veel sterren.
Rond kwart voor 10 was de maan super mooi rood!
Ook zagen we nog een 'vallende ster' voorbij schieten!
Erg gaaf!

Van Whiplash naar een 5K

Vandaag is een dag om te vieren!
Want vandaag is het een jaar geleden dat God mij heeft genezen van een whiplash waardoor ik bijna 3 jaar dagelijks met pijn moest leven. Ik besefte dat ik mijn getuigenis hier nog niet eerder gedeeld heb. En vandaag lijkt mij een goede dag om dat te doen!
Voor wie het nog niet weten: 4 jaar geleden werd ik van achter (in de auto) aangereden waardoor ik een whiplash had opgelopen. Ik had van mijn nek tot onder mijn schouderbladen alle spieren constant verkrampt en overgevoelig. Als ik iets deed met m'n armen vooruit gestoken had ik altijd pijn. Dat was dus bij bijna alles wat ik moest doen: afwassen, koken, stofzuigen, koeien melken, schoonmaken, enz...
Ik werd naar allerlei therapieen gestuurd, maar niets leek te helpen. Alles gaf slechts tijdelijke verlichting.
Alle artsen stonden met hun handen in het haar en wisten niet hoe ze me konden helpen. Uiteindelijk werd ik naar een neuroloog verwezen die mij zware pijnstillers gaf, maar de pijn werd niet minder ik was alleen erg zuf en niet helder. Toen zei ze dat de enige oplossing zou zijn om injecties te krijgen. Maar daar wilde ik niet aan beginnen, om alle nadelen.
De pijn had mij veranderd van een jonge vrolijke ondernemende moeder en vrouw in een geirriteerde, zuchtende in zichzelf terug getrokken vrouw die altijd alles teveel vond. De kinderen durfden me vaak al niets meer te vragen in de angst dat ik boos werd. Ik baalde van wie ik was en zag het niet meer zitten. Natuurlijk probeerde ik positief te blijven en me op dingen te richten waar ik dankbaar voor was. Maar dat hield ik alleen maar zolang vol...
Ik was bang voor nieuwe behandelingen, want vaak maakte dat alles erger. Mijn lijf was moe van alle behandelingen. Maar ook geestelijk en emotioneel was ik uitgeput.
Zomers voelde ik me wat beter dan 's winters. Maar het sleepte zich voort.
Vorig jaar September was ik het zo zat. Ik wilde niets meer te maken hebben met de artsen. Ook werd ik moe van iedereen die je goed bedoeld advies gaf. Ik wist dat God me kon genezen al wist ik niet waarom het zolang moest duren! Ik besloot me volledig op God te richten en het van Hem te verwachten.
Ik wilde naar een  plek gaan waar God's Geest echt aanwezig was om God te zoeken voor hulp.
Ik besloot met Theo naar Ihop (International House of prayer) in Waterloo te gaan. Ik was super bang om erheen te gaan, want ik had al mijn hoop op God gevestigd. Ik wilde Hem vragen voor genezing, want ik kon niet meer...maar ik ws zo bang dat zijn antwoord "Nee" zou zijn!
Maar toen besloot ik: Zelfs al zegt Hij "Nee", dan is God nog steeds God voor mij!
Na de dienst vroegen we om gebed voor mij.
3 jonge mensen baden voor mij. Ik begon in mezelf God te smeken. God begon in mijn hart te werken tewijl ze baden. Ik heb enorm gehuild, alle emotionele pijn en frustraties huilde ik uit. God nam het allemaal weg van me. Toen veranderde mijn smeken in belijden dat God mij KAN genezen! En toen begon mijn hart God te aanbidden en groot te maken. En op dat moment verdween de pijn uit mijn lijf!
Het was zo gek! Het verdween!
We hebben met z'n allen gelachen en gehuild en God gedankt!
Ik was eerst bang om te geloven dat het echt weg was. Maar ze bemoedigden mij om erin te blijven staan.
Als de pijn dreigde terug te komen, om te belijden dat God mij genezen heeft! Ik heb het 2 weken later inderdaad moeten aanvechten. Maar toen ik het wegstuurde in Jezus' naam verdween het weer!
Iedereen om mij heen zag het verschil!
Ik was weer de vrolijke sociale jonge moeder en vrouw! God deed een wonder!
Gister heb ik voor het eerst in mijn leven een 5K gerend! (5km in 31 min. 30sec.!)
Ik had dat een jaar en een dag geleden nooit durven dromen dat ik hiertoe in staat zou zijn!
God is goed!

 

Liesbeth rende het met mij. Zij was nog sneller: 29:54 :-)

7 jaar in Iowa!!!

Vandaag is het 7 jaar geleden dat we met onze kids en 18 koffers in het vliegtuig stapten om een nieuw avontuur te beginnen in Iowa.
We hadden geen idee wat ons exact te wachten stond.
We wisten alleen dat we ervoor zouden gaan!
En we hebben er nog geen spijt van gehad!
Ook al is het gemis van familie soms moeilijk... Maar met zoveel vrienden hier en familie naast de deur komt het toch goed. Ook de jaarlijkse visite uit NL helpt enorm.
Maar over het algemeen zijn we hier erg op onze plek! Iowa is ons thuis.
Het enige struikelblok is dat we nog geen green card hebben en nog altijd op een visum hier verblijven.
Het lijkt onmogelijk, maar we bidden voor een wonder!
Dus als jullie met ons mee willen bidden, graag!

Colorado (Deel 2)

De natuur is ontzettend mooi in Colorado.
We hebben veel gewandeld in de bergen.

Als je in de bergen wandelt, kom je allerlei
borden tegen...
Maar we lieten ons niet afschrikken.
We hebben de Carpenter Peak trail gelopen
(3,1 mijl is 5 km)

Het was een mooi uitzicht op de top.
We hebben daar heerlijk ziten genieten, totdat er onweerswolken
begonnen te vormen. Toen zijn we de afdaling gauw begonnen.
Het is facinerend hoe snel een storm zich kan ontwikkelen in de bergen.
Je ziet de wolken gewoon opgebouwd worden!

We zijn ook een middag wezen kanoen op een stuwmeer midden in de bergen.
Je zag de sneeuwtoppen vlakbij.
Het is daar zo stil en de natuur is zo mooi, echt genieten!

Onderweg vonden we de plek waar de anzichtkaart gemaakt is...

Ook zijn we even door Nederland gereden!!!
Maar het was beslist niet 'de lage landen' op 8236 ft hoogte.

 Af en toe zetten we de auto langs de kant
om even te genieten van de snel stromende rivier
en natuurlijk om foto's te maken.

Colorado (deel 1)

In juni zijn we in de auto gestapt richting Colorado voor een 2 weekse vakantie.

We waren vol verwachting omdat iedereen ons had verteld dat het daar erg mooi is.
En jawel, we zijn niet teleurgesteld terug gekomen, want we hebben geweldig genoten van de natuur daar!
Maar voordat we daar aankwamen moesten we eerst een grote storm ontlopen.
In plaats van schuin naar het Zuid Westen besloten we recht naar het zuiden te rijden.
Er was een grote storm die vanuit het zuidwesten op ons af kwam met hagel, onweer en zware windstoten. Omdat we de caravan achter de auto hadden wilden we daar niet midden in terecht komen.
Het was best spannend, maar we konden de storm ontlopen!

Het was ongeveer 12 uur rijden, maar we besloten het lekker rustig in twee dagen te doen.
We besloten in Gibbon, Nebraska te overnachten in een State Park.
Er was een zwemstrandje bij en het was helemaal niet druk.

  

De jongens hebben nog even een hengeltje uitgegooid en de meiden speelden Monopoly. Met als afsluiter van de avond natuurlijk een kampvuur.

Een goed begin van de vakantie!

De volgende ochtend vertrokken we verder richting Denver, Colorado.

We moesten dwars door de drukke stad.
Wat een verkeer! Dat is in Iowa wel anders!
Maar toen we er eenmaal door waren werden we beloond met een mooi plekje op een mooie ruim opgezette camping aan een stuwmeer met een prachtig uitzicht.

 Elke avond was er een geweldig mooie zonsondergang!