Deze week is het al weer een jaar geleden dat Theo en ik hier waren om (onder het mom van kraamhulp) hier rond te kijken. Ja , kleine Ian wordt groot , hij is al weer 1 jaar !
En nu , een jaar later wonen we hier al 2 maanden !
Wat is er veel gebeurt dit jaar.
Nadat we besloten hadden om ervoor te gaan , moest er heel wat gebeuren.
Er moest een visum komen en een huis gebouwd , maar eerst moest het huis in nederland afgetimmerd worden en verkocht.
En daarnaast moest er nog veel meer gebeuren...
Natuurlijk moesten de kinderen voorbereid worden en wij zelf ook...
het laatste jaar is een jaar geweest van afscheid...de laatste winter in Nederland , de laatste lente ,
voor het laatst op de fiets naar Meppel , voor het laatst op verjaardag bij opa en oma enz., enz.
Ook al was alles nog lang niet zeker en rond , toch namen we binnenin al een beetje afscheid van
Nederland en alle mensen die ons lief zijn.
Tuurlijk niet voor altijd , maar wel voor een hele tijd.
Het is een heel intensief jaar geweest , maar als we terug kijken zijn we heel dankbaar !
Dankbaar dat alles precies in elkaar viel , op de juiste tijd .
Dankbaar voor alle medeleven en al het meedenken. Dankbaar voor alle hulp !
Maar vooral dankbaar naar God , dat Hij ons steeds de bevestiging gaf dat het goed was.
We ervaren Zijn zegen elke dag , ook hier in het verre Amerika.
Nu na 2 maanden wennen kan ik zeggen dat we gezegend zijn ! Dank U Heer !
We zijn er nog niet helemaal , maar we zijn al een heel eind !
De kinderen hebben het erg naar hun zin op school en doen het heel goed !
Ze verstaan het meeste Engels al en durven het zelf steeds meer te spreken.
Ze zijn al helemaal in de groep opgenomen en hebben al wat vriendjes gemaakt.
Het enige is dat het moeilijk blijft om om kwart over 6 al uit bed te moeten...
's morgens wordt er geregeld gemopperd op de bus , dat ie veeeeeel te vroeg hier langskomt ;-)
Ook is het wel wennen dat de kinderen niet zo even naar een vriendje kunnen fietsen ,
iedereen heeft het trouwens veel te druk met in het weekend :
sporten en muziekles enz. en door de weeks met huiswerk en ook die andere dingen.
Het werken hier op de boerderij bevalt iedereen goed.
We genieten van de ruimte het samen bezig zijn. Natuurlijk zijn er ook dingen die moeilijk gaan of tegenvallen.
We hebben al geleerd dat als een Amerikaan zegt :
ik kom eind van de week , dat dat vaak betekend : eind volgende week :-(
De aannemer zou de basement en garage bouwen ,
maar die stuurt af en toe mensen omdat hij te veel werk en te weinig personeel heeft.
Om maar niet te spreken over de aannemer die de stal in september al af zou hebben....
En je moet niet verwachten dat alles in een x goed gaat.
Bijv. we hadden vinyl voor de basement besteld ; en dan zit er 1 verkeerde kleur rol tussen ,
de hoeken van het huis wilden we wit ; komen ze met mega grote witte hoeken aanzetten...
(het zou voor de winter gebeuren , maar vandaag gingen ze al gauw weer weg omdat het te koud was)
Ach je moet de dingen hier ruim rekenen...en niet te hoge verwachtingen hebben of een strakke planning...
En vooral positief blijven !
Wij zijn dus erg blij als er wat gebeurt !
Na dit negatieve relaas moet ik wel even kwijt dat de mensen hier erg hartelijk zijn !
Ze horen al snel dat wij een accent hebben en vragen waar we vandaan komen ,
dan verwelkomen ze ons hartelijk in Iowa en wensen ons het beste. Dat is wel prettig !
En dan boffen we met onze buren ; ze spreken onze taal , zijn onze collega's en zijn nog familie ook ;-)
Ze hebben ons erg geholpen om hier wegwijs te worden .
Zowel in het werk als in boodschappen doen en de rest.
Het scheelt wel dat je er niet alleen voor staat ! Ook hebben we via hen al veel mensen leren kennen.
Dus we hoefden niet vanaf nul te beginnen.
Nou , tot zover over dit jaar , ik ben benieuwd wat er komend jaar allemaal gebeurt...
