zondag 20 september 2015

Van Whiplash naar een 5K

Vandaag is een dag om te vieren!
Want vandaag is het een jaar geleden dat God mij heeft genezen van een whiplash waardoor ik bijna 3 jaar dagelijks met pijn moest leven. Ik besefte dat ik mijn getuigenis hier nog niet eerder gedeeld heb. En vandaag lijkt mij een goede dag om dat te doen!
Voor wie het nog niet weten: 4 jaar geleden werd ik van achter (in de auto) aangereden waardoor ik een whiplash had opgelopen. Ik had van mijn nek tot onder mijn schouderbladen alle spieren constant verkrampt en overgevoelig. Als ik iets deed met m'n armen vooruit gestoken had ik altijd pijn. Dat was dus bij bijna alles wat ik moest doen: afwassen, koken, stofzuigen, koeien melken, schoonmaken, enz...
Ik werd naar allerlei therapieen gestuurd, maar niets leek te helpen. Alles gaf slechts tijdelijke verlichting.
Alle artsen stonden met hun handen in het haar en wisten niet hoe ze me konden helpen. Uiteindelijk werd ik naar een neuroloog verwezen die mij zware pijnstillers gaf, maar de pijn werd niet minder ik was alleen erg zuf en niet helder. Toen zei ze dat de enige oplossing zou zijn om injecties te krijgen. Maar daar wilde ik niet aan beginnen, om alle nadelen.
De pijn had mij veranderd van een jonge vrolijke ondernemende moeder en vrouw in een geirriteerde, zuchtende in zichzelf terug getrokken vrouw die altijd alles teveel vond. De kinderen durfden me vaak al niets meer te vragen in de angst dat ik boos werd. Ik baalde van wie ik was en zag het niet meer zitten. Natuurlijk probeerde ik positief te blijven en me op dingen te richten waar ik dankbaar voor was. Maar dat hield ik alleen maar zolang vol...
Ik was bang voor nieuwe behandelingen, want vaak maakte dat alles erger. Mijn lijf was moe van alle behandelingen. Maar ook geestelijk en emotioneel was ik uitgeput.
Zomers voelde ik me wat beter dan 's winters. Maar het sleepte zich voort.
Vorig jaar September was ik het zo zat. Ik wilde niets meer te maken hebben met de artsen. Ook werd ik moe van iedereen die je goed bedoeld advies gaf. Ik wist dat God me kon genezen al wist ik niet waarom het zolang moest duren! Ik besloot me volledig op God te richten en het van Hem te verwachten.
Ik wilde naar een  plek gaan waar God's Geest echt aanwezig was om God te zoeken voor hulp.
Ik besloot met Theo naar Ihop (International House of prayer) in Waterloo te gaan. Ik was super bang om erheen te gaan, want ik had al mijn hoop op God gevestigd. Ik wilde Hem vragen voor genezing, want ik kon niet meer...maar ik ws zo bang dat zijn antwoord "Nee" zou zijn!
Maar toen besloot ik: Zelfs al zegt Hij "Nee", dan is God nog steeds God voor mij!
Na de dienst vroegen we om gebed voor mij.
3 jonge mensen baden voor mij. Ik begon in mezelf God te smeken. God begon in mijn hart te werken tewijl ze baden. Ik heb enorm gehuild, alle emotionele pijn en frustraties huilde ik uit. God nam het allemaal weg van me. Toen veranderde mijn smeken in belijden dat God mij KAN genezen! En toen begon mijn hart God te aanbidden en groot te maken. En op dat moment verdween de pijn uit mijn lijf!
Het was zo gek! Het verdween!
We hebben met z'n allen gelachen en gehuild en God gedankt!
Ik was eerst bang om te geloven dat het echt weg was. Maar ze bemoedigden mij om erin te blijven staan.
Als de pijn dreigde terug te komen, om te belijden dat God mij genezen heeft! Ik heb het 2 weken later inderdaad moeten aanvechten. Maar toen ik het wegstuurde in Jezus' naam verdween het weer!
Iedereen om mij heen zag het verschil!
Ik was weer de vrolijke sociale jonge moeder en vrouw! God deed een wonder!
Gister heb ik voor het eerst in mijn leven een 5K gerend! (5km in 31 min. 30sec.!)
Ik had dat een jaar en een dag geleden nooit durven dromen dat ik hiertoe in staat zou zijn!
God is goed!




 

Liesbeth rende het met mij. Zij was nog sneller: 29:54 :-)





6 opmerkingen:

Willeke zei

Lieve zus, geweldig om je getuigenis op deze plek te lezen!
Ik ben onder de indruk!
God is dezelfde, gisteren, vandaag en in de toekomst!!

Anoniem zei

Mooie getuigenis, Danielle!!!

Anoniem zei

Mooie getuigenis!!!

Liefs Petra

Anoniem zei

Moet er even een traan van wegpinken.
Ik wist ondanks je mailtjes denk ik toch niet dat je er zó erg doorheen zat - dat spijt me, met terugwerkende kracht!

Wat ontzettend mooi om te lezen hoe het vandaag-de-dag met je is, en wie je weer geworden bent.

Knuffel!
Lisette

PS, wow! 5 km! Hoe lang moest je daar voor trainen...?

Anoniem zei

PS, mooie tekst op je shirt! :)

Lisette

Carolyn White zei

First, I am thankful for Google translate. But most of all, I praise God for healing you my friend! Keep looking up and run like the wind!